وای بر آن روزی که چیزی _حتی عشق_ عادتمان شود. عادت، همه‌چیز را ویران می‌کند _از جمله عظمت دوست داشتن را، تفکر خلاق را، عاطفه جوشان را...
عاشق کم است، سخن عاشقانه فراوان.
روزگاری است _چه بد!_ که دیگر کلامِ عاشقانه، دلیلِ عشق نیست، و آوازِ عاشقانه خواندن، دلیلِ عاشق بودن.
نادر ابراهیمی
نظرات (۴)